Bitwa o Agordat (1941)

Bitwa o Agordat

II wojna światowa, kampania wschodnioafrykańska
Schemat brytyjskiej inwazji na Erytreę, 1941
Czas	26–31 stycznia 1941
Miejsce	Agordat
Terytorium	Erytrea Włoska
Wynik	zwycięstwo aliantów
Strony konfliktu
Włochy Włoska Afryka Wschodnia  Wielka Brytania  Indie Brytyjskie  Sudan Anglo-Egipski
Dowódcy
Amedeo d’Aosta Orlando Lorenzini Archibald Wavell William Platt Noel Beresford-Peirse
Położenie na mapie Erytrei miejsce bitwy
15°32′55″N 37°53′12″E/15,548611 37,886667

Bitwa o Agordat – starcie zbrojne stoczone pod Agordatem w Erytrei pomiędzy 26 a 31 stycznia 1941 roku przez wojska włoskie i kolonialne przeciwko siłom brytyjskim, indyjskim i sudańskim podczas kampanii wschodnioafrykańskiej podczas II wojny światowej.

Po tym, jak garnizon wojsk włoskich i kolonialnych w Kassali w Sudanie niespodziewanie otrzymał rozkaz wycofania się w połowie stycznia, brytyjska ofensywa na Erytreę zaplanowana na luty 1941 roku rozpoczęła się już w połowie stycznia. Agordat był jednak doskonałą pozycją obronną, a natarcie Brytyjczyków zostało spowolnione przez działania opóźniające i zaminowane drogi. Główny atak, który rozpoczął się 28 stycznia na lewej (północnej) flance, został odparty. Zażarte walki toczyły się na wzgórzach i równinach do 31 stycznia, kiedy to Brytyjczycy zaatakowali z czterema czołgami Matilda i transporterami Universal Carrier, które z łatwością zniszczyły włoskie czołgi Fiat M11/39 i zmusiły włoską piechotę do odwrotu.

Aby uniknąć odcięcia, Włosi rozpoczęli chaotyczny odwrót do Keren, pozostawiając 1000 jeńców, kilka dział i 14 obezwładnionych czołgów; podczas brytyjskiego pościgu wzięto do niewoli jeszcze drugi 1000 żołnierzy. Bitwa o Agordat była świadkiem jednych z najbardziej zdeterminowanych i skutecznych działań obronnych tej wojny, w wykonaniu sił włoskich i kolonialnych. Jednocześnie bitwa ta była pierwszym, wielkim zwycięstwem w brytyjskiej ofensywie przeciwko Włoskiej Afryce Wschodniej, a bezpośrednio po niej nastąpiła bitwa pod Keren (5 lutego – 1 kwietnia), która doprowadziła do upadku włoskiej Erytrei.

Brytyjczycy mieli już przed ofensywą przewagę nad wrogiem w tym, że złamali włoskie szyfry i otrzymywali obfite ilości informacji na temat sił nieprzyjaciela oraz planów Regia Aeronautica (włoskich Królewskich Sił Powietrznych) i Regio Esercito (włoskiej Armii Królewskiej).